Αθανάσιος Μπόϊκος: Στρατόπεδα Σερρών : Tσιμέντο να γίνουν!
Το Δημοτικό συμβούλιο Σερρών και το ζήτημα της αξιοποίησης των στρατοπέδων Εμμανουήλ Παπά και Παπαλουκά σχολιάζει ο κ.Αθανάσιος Μπόϊκος
Τη χτεσινή (19/11) συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Σερρών και το ζήτημα της αξιοποίησης των στρατοπέδων Εμμανουήλ Παπά και Παπαλουκά σχολιάζει ο Σερραίο Αθανάσιος Μπόϊκος.
Η συζήτηση επικεντρώθηκε επί τρίωρο στο νομικό μέρος της υπόθεσης (ιδιοκτησιακό καθεστώς των εκτάσεων των στρατοπέδων), ενώ το πρωταρχικό πολιτικό ζήτημα ήταν εξοβελισμένο.
Ή μάλλον πλήρως εναρμονισμένο με τις απαιτήσεις του Τ.ΕΘ.Α (Ταμείο Εθνικής Άμυνας), κάτι που η δημοτική αρχή θεωρεί δεδομένο, απ΄ ό,τι φαίνεται.
Το πολιτικό ζήτημα
Οι χώροι των στρατοπέδων παραχωρήθηκαν στο παρελθόν για τις ανάγκες του στρατού, σε κάποιες εποχές που το πρυτανεύον εθνικό/πολιτικό δόγμα απαιτούσε να αντιμετωπίσουμε την από βορράν κομμουνιστική απειλή, σύμφωνα με την επικρατούσα φιλολογία της εποχής.
Ο "κίνδυνος" αυτός εξέλιπε προ πολλού, οπότε δίκαιο, φυσικό και ηθικό είναι οι χώροι να αποδοθούν στις κοινωνίες που φιλοξένησαν αυτά τα στρατόπεδα.
Αυτό θα έπρεπε να διεκδικούμε, την κυριότητα των εκτάσεών τους, για να αποδοθούν στους δημότες.
Ανάπλαση των εκτάσεων και μετατροπή τους σε χώρους, κοινωνικών δραστηριοτήτων (παιδικοί σταθμοί για άνεργες μητέρες, κέντρα ημερήσιας φροντίδας ηλικιωμένων), πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων, παιδότοποι και χώροι πρασίνου.
Να ενταχθούν στο νέο Γ.Π.Σ. του εκάστοτε Δήμου και να χαρακτηρισθούν ως χώροι κοινωνικών, πολιτιστικών και αθλητικών δραστηριοτήτων.
Στο αυτό το πνεύμα κινείται και η κοινή πρόταση του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Σερρών και ΤΕΕ, την οποία η κα δήμαρχος εξαφάνισε από προσώπου γης , επικεντρώνοντας και εξαντλώντας το ζήτημα στην καθαρά νομική/ιδιοκτησιακή πλευρά του
Οι δημοτικές αρχές, αντί να διεκδικήσουν τις εκτάσεις για τους πολίτες/δημότες, προτίμησαν να συνταχθούν με το αίτημα τσιμεντοποίησης – εμπορευματικοποίησης των πρώην στρατοπέδων, καλυπτόμενες πίσω από συμφωνίες και νομοθετικές ρυθμίσεις .
Έτσι, έχουμε το ΤΕΘΑ -που δεν κατέχει κανένα έγγραφο κυριότητας των εκτάσεων των στρατοπέδων, σύμφωνα με έγγραφό του που έστειλε στο δήμο Σερρών το 1999- να ζητά 300 κατοικίες/διαμερίσματα (ένα ολόκληρο χωριό!) πολεοδομημένα με ολοκληρωμένες υποδομές (δρόμους, δίκτυα ύδρευσης – αποχέτευσης – ηλεκτρισμού) και γύρω στα 2,5 εκατομμύρια για να πουλήσει στο δήμο γη, που όπως είπαμε, δεν του ανήκει!
Το κόστος βέβαια της πολεοδήμησης-κατασκευής υποδομών από το δήμο είναι τεράστιο.
Υπολογίστε ακόμη ότι οι 300 κατοικίες που θέλει το ΤΕΘΑ δεν προορίζονται για κάλυψη αναγκών στρατιωτικού προσωπικού των Σερρών –τέτοιες ανάγκες δεν υπάρχουν ή είναι ελάχιστες.
Προφανώς, τα σπίτια/διαμερίσματα αυτά θα διακινηθούν στην ελεύθερη αγορά.
Όλα τα παραπάνω οι δημοτικές αρχές (νυν, τέως και πρώην) τα καταπίνουν αμάσητα, περιοριζόμενες στη λογική «ας πάρουμε ό,τι μας δίνουν»
Ποιοι «μάς το δίνουν»; Αυτοί που δεν έχουν τίτλους ιδιοκτησίας.
Αυτοί που δε ζητούν σπίτια για ανάγκες του προσωπικού τους, αλλά για να τα πουλήσουν.
Πόσο θα κοστίσει στο δήμο (στους πολίτες / δημότες) η πολεοδόμηση;
Πόσα εκατομμύρια;
Πόσος κρίσιμος και αναγκαίος για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής χώρος αποστερείται από τους πολίτες / δημότες, για να γίνει τσιμέντο και επικερδές (για ποιους;) εμπόριο;
Ποια είναι η αποστολή και ο ρόλος του στρατού;
Να οικειοποιείται/εμπορεύεται εκτάσεις που δεν του ανήκουν ή να προστατεύει την έκταση της χώρας από εξωτερικές απειλές;
Ερωτήματα τα οποία ποσώς απασχολούν/ απασχόλησαν την κα Μητλιάγκα, τον κο Χρυσάφη και προηγούμενους.
Χαρακτηριστικό της κοινής πολιτικής γραμμής επί του θέματος, καθώς και του τρόπου με τον οποίο αυτή υλοποιείται και το εξής περιστατικό:
Κάποια στιγμή στη συνεδρίαση ο κος Χρυσάφης κατηγόρησε με έντονο τόνο την κα δήμαρχο, η οποία είχε επαφή με την πλευρά του στρατού προ πολλού, καταθέτοντας τρία σενάρια για «αξιοποίηση» των στρατοπέδων, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια συζήτηση/απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.
Η κα δήμαρχος «απάντησε» στον κο Χρυσάφη ότι και αυτός στη θητεία του προέβη σε παρόμοιες ενέργειες.
Μετά από αυτή την πληρωμένη «απάντηση» ο τέως επανήλθε στα ήρεμα νερά της κοσμιότητας που επιβάλλεται στο πλαίσιο της (απαράδεκτης) διαχρονικής συναίνεσης.
Όπως, εξάλλου, επισήμαναν ένθερμα και κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι: «το ζήτημα των στρατοπέδων πρέπει να μας ενώνει όλους».
Πράγματι !
Μοναδική εξαίρεση στη συγκινητική αυτή ατμόσφαιρα συναίνεσης η θέση της επικεφαλής της «Λαϊκής Συσπείρωσης», η οποία τόνισε ότι τα στρατόπεδα δε χρειάζονται για κάλυψη αναγκών προσωπικού του στρατού.
Πρέπει να διεκδικηθούν από το δήμο συνολικά και να διατεθούν για τις ανάγκες του λαού/δημοτών.
Διαβάστε επίσης
