Διεθνής ο ευτελισμός από τους Δικαστές, γράφει ο Μάρκος Μπόλαρης

Τι κύρος , τι αξιοπρέπεια, τι πειθώ μπορεί να έχει στην Ευρώπη και στον κόσμο μιά κυβέρνηση την οποία εξευτελίζουν οι ίδιοι οι Δικαστές της ;
Πώς είναι δυνατόν ένας πρωθυπουργός να σταθεί στα διεθνή for a με στοιχειώδη αξιοπρέπεια όταν τον εκθέτουν απολύτως οι Λειτουργοί της Δικαοσύνης !

Πώς νομιμοποιείται να παριστάνει τον Υπουργό της Δικαιοσύνης κάποιος όταν οι Δικαστές και οι Εισαγγελείς τον καταγγέλουν ευθέως και κατηγορηματικώς για παράβαση νόμου , για την οποία επιβάλλεται να του ασκηθεί ποινική δίωξη ;

Δεν είναι ιδιαίτερος κόπος να διαβάσετε τις λίγες γραμμές της ανακοίνωσης της Ένωσης Εισαγγελέων και Δικαστών.

Αξίζει να παρακολουθήσετε την έκπτωση της Δημοκρατίας , τον ευτελισμό της Κυβέρνησης προκειμένου να χειραγωγεί την Δικαιοσύνη, ώστε να εξασφαλίζει ιδιαίτερα ευνοϊκή μεταχείριση στα υπόδικα μέλη της κι όσα ετοιμάζονται να δεχτούν την ιδιότητα του υπόδικου, ήγουν , μια κυβέρνηση με πρακτικές μαφιόζικες !

Το κείμενο της Ένωσης :

«Το χθεσινό ΦΕΚ 2693/22-7-2025 για τον ορισμό Αντιπροέδρων στον Άρειο Πάγο επιβεβαίωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο το λαϊκό ρητό πως στην Ελλάδα έχουμε νόμους αλλά δεν εφαρμόζονται. Κι εδώ το παράδειγμα για το πώς ακυρώνεται ένας νόμος στην πράξη το δίνει η ίδια η Κυβέρνηση που εισηγήθηκε και ψήφισε τον νόμο.

Για να τα πάρουμε από την αρχή:

Πέρσι το καλοκαίρι το Υπουργείο Δικαιοσύνης φέρνει προς ψήφιση το ν. 5123/2024 ο οποίος εισάγει διαδικασία μυστικής ψηφοφορίας στα Ανώτατα Δικαστήρια για τα πρόσωπα που τελικά θα αναλάβουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης ως ένα προστάδιο που προηγείται της τελικής απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου.

Φυσικά ο νόμος αυτός ψηφίστηκε μετά από παρότρυνση και προτροπή της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε η χώρα μας να μην αποτελεί εξαίρεση στην ευρωπαϊκή πρακτική να έχουν λόγο οι δικαστές για την επιλογή της ηγεσίας τους.

Η Ένωσή μας αναγνώρισε τότε πως πρόκειται για ένα μικρό θετικό βήμα παρά τις πολλές ελλείψεις και τα κενά που υπήρχαν.
Ο νόμος αυτός δοκιμάστηκε για πρώτη φορά αυτόν τον μήνα με τις επιλογές από την Κυβέρνηση των Αντιπροέδρων και αφού είχε προηγηθεί η μυστική ψηφοφορία στα Ανώτατα Δικαστήρια.

Οι όποιες ψευδαισθήσεις είχαν καλλιεργηθεί, κατέρρευσαν με πάταγο τέτοιο που δονεί την Ευελπίδων και την Λ. Αλεξάνδρας.

Αρεοπαγίτες εγνωσμένου κύρους και ήθους που χαίρουν εκτίμησης από όλον τον νομικό κόσμο, με άρτια νομική κατάρτιση, πρωτεύσαντες στην εκλογική διαδικασία μεταξύ των μελών του Δικαστηρίου, δεν κρίθηκαν ικανοί να καταλάβουν καμία από τις 8 θέσεις των Αντιπροέδρων του Αρείου Πάγου που κενώθηκαν!

Και αναρωτιέται ο πολίτης εύλογα: εάν η κυβέρνηση δεν ήθελε να απολέσει το προνόμιό της να αποφασίζει ανεξέλεγκτα για την ηγεσία της Δικαιοσύνης για ποιον λόγο προέβη στην πιο πάνω νομοθετική ρύθμιση, πέρα από τους δύο προφανείς:

αφενός να κερδίσει επικοινωνιακά στο εσωτερικό δίνοντας την ψευδαίσθηση πως σέβεται την άποψη των αρμοδίων και αφετέρου να καθησυχάσει την Ευρώπη πως στην χώρα μας υπάρχει το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο που εγγυάται τη συμμετοχή στις κορυφαίες διαδικασίες.

Εμείς απαντάμε:

Δεν τον έχουμε ανάγκη αυτόν τον νόμο που αξιοποιείται a la cart μόνο εάν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συμβαδίζει με τις κυβερνητικές επιλογές.
Καταργήστε τον!
Είναι πιο ειλικρινές!

Είναι απαίτηση όχι μόνο του Δικαστικού Σώματος αλλά ώριμο κοινωνικό αίτημα ο αυτοπεριορισμός της εκτελεστικής εξουσίας ώστε να χειραφετηθεί ουσιαστικά η Δικαιοσύνη στον τόπο μας».