Διονυσία Ζήκα - Γεώργιος Κατσάνης ο Διοικητής του Αγίου Ιλαρίωνα και η κληρονομιά του - Τιμούμε έναν χαρακτήρα που έγινε αξία

Μέγιστη τιμή και περηφάνεια η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου της Λίνας Κατσάνη "Γεώργιος Κατσάνης ο Διοικητής του Αγίου Ιλαρίωνα και η κληρονομιά του", με εκλεκτούς ομιλητές, στην κατάμεστη αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Σιντικής, στο Σιδηρόκαστρο Σερρών.

Ακολουθεί η προσωπική μου αναφορά ως συντονίστρια της παρουσίασης αναφέρει η αντιδήμαρχος Σιντικής Διονυσία Ζήκα

Σεβασμιότατε, κ Δήμαρχε, κ Ταξίαρχε, Εκλεκτοί ομιλητές
Αγαπητοί φίλοι και Προσκεκλημένοι,

Ως Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πολιτισμού, Νεολαίας και Εθελοντισμού, αλλά και ως άνθρωπος που πιστεύει βαθιά πως η μνήμη θεμελιώνει την παιδεία και ο σεβασμός υψώνει τον πολιτισμό, στέκομαι σήμερα με συγκίνηση μπροστά σας.

Εδώ στον θεσμικό χώρο, όπου λαμβάνονται οι συλλογικές αποφάσεις του Δήμου Σιντικής, τιμούμε μια προσωπικότητα της οποίας η προσφορά αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορικής και ηθικής μας παρακαταθήκης, η μνήμη και η κληρονομιά της παραμένουν ζωντανές και ενσωματώνονται ενεργά στον δημόσιο λόγο και την ταυτότητα της τοπικής μας κοινωνίας.

Η σημερινή παρουσίαση μάς καλεί να διασχίσουμε έναν δρόμο φωτός, να πλησιάσουμε μια ζωή που άφησε ανεξίτηλο ίχνος.
Να σταθούμε απέναντι στον Γεώργιο Κατσάνη.

Στο βιβλίο που κρατάμε στα χέρια μας ζωντανεύουν μορφές, τόποι και στιγμές.

Από τις «Θερμοπύλες του Πενταδακτύλου» μέχρι την «Τελευταία Μάχη» του καλοκαιριού του ’74, οι σελίδες ανασαίνουν, κουβαλούν βήματα, αγωνίες, φωνές που έμειναν στο βουνό, καρδιές που χτυπούσαν με ρυθμό πατρίδας και καθήκοντος.

Στη διαδρομή της νιότης του Κατσάνη, μέσα από τις οικογενειακές ρίζες και τα πρώτα του χρόνια, συναντάμε τη γέννηση ενός χαρακτήρα που μεγάλωνε με την αίσθηση του χρέους και της αξιοπρέπειας.

Η πορεία του προς τις Δυνάμεις Καταδρομών αποκαλύπτει έναν νέο που διαμορφώνει εσωτερικό κόσμο τόσο στέρεο, που γίνεται αργότερα πυξίδα ζωής.

Στο κεφάλαιο «Ο Δρόμος του Πολεμιστή», η γραφή αποκαλύπτει τη λεπτή γραμμή που ενώνει τον φόβο με την αφοσίωση.
Είναι η στιγμή όπου η ψυχή αποφασίζει να σηκώσει το βάρος του καθήκοντος, χωρίς θόρυβο, χωρίς επίδειξη.

Με μοναδικό οδηγό την τιμή.

Και έπειτα, ο δρόμος οδηγεί στην Κύπρο.

Στα κεφάλαια της επιστροφής του στο νησί και της ανάληψης της διοίκησης της 33ης Μοίρας Καταδρομών, προβάλλει ένας ΗΓΕΤΗΣ που στεκόταν δίπλα στους άνδρες του.

Ένας άνθρωπος που μοιραζόταν τις ίδιες πνοές, την ίδια σκόνη, την ίδια αγωνία.

Η εμπιστοσύνη του ήταν γέφυρα. Η δύναμή του, στήριγμα. Η παρουσία του, υπόσχεση πως κανείς δεν είναι μόνος.
Οι μαρτυρίες των στρατιωτών του φωτίζουν μια σχέση σπάνια.

Δεν περιγράφουν έναν διοικητή, αλλά έναν άνθρωπο που γινόταν στήριγμα και παράδειγμα.
Έναν άνδρα που περπατούσε μπροστά, χωρίς πρόθεση να φαίνεται, αλλά να προστατεύει.

Που έδειχνε με τη στάση του πως κάθε αγώνας ξεκινά από τη δική σου πρώτη κίνηση.
Η νυχτερινή καταδρομή στον Άγιο Ιλαρίωνα, εκεί όπου η πορεία του συναντά το μεγάλο της τέλος, παρουσιάζεται στο βιβλίο ως στιγμή όπου το πεπρωμένο στέκεται απέναντι στον άνθρωπο και τον καλεί να αποφασίσει.

Ο Κατσάνης στάθηκε όρθιος και το φως εκείνης της στιγμής ταξιδεύει μέχρι σήμερα.
Στη συνέχεια, η αφήγηση οδηγεί τον αναγνώστη από τη σκοτεινή ώρα της απώλειας στην αυγή της μνήμης.

Στο κεφάλαιο «Το Τέλος και η Νέα Αρχή», η μορφή του περνά από τον πόνο στον συμβολισμό, από τη γη στην αιωνιότητα.
Στις «Μαρτυρίες της Μνήμης», οι σύντροφοί του, οι αξιωματικοί, οι καταδρομείς και οι άνθρωποι που τον γνώρισαν ανοίγουν την καρδιά τους.

Από τις λέξεις τους αναδύεται ένας χαρακτήρας ακέραιος, μια μορφή που έγινε οδηγός.
Στα κεφάλαια όπου Ελλάδα και Κύπρος τιμούν τον Γεώργιο Κατσάνη, η μνήμη παίρνει σχήμα και σώμα.

Μνημεία, προτομές, εκδηλώσεις, ποιήματα, τεκμήρια και φωτογραφίες γίνονται δρόμοι που μας οδηγούν σε μια κοινή υπόσχεση:
να κρατούμε ζωντανό το φως των ανθρώπων που πρόσφεραν το ύψιστο.

Κυρίες και κύριοι, αυτή η διαδρομή δεν θα είχε αποτυπωθεί με τέτοιο βάθος χωρίς τη συγγραφέα, την κυρία Αγγελική Κατσάνη.
Με την καθαρότητα της μνήμης και την ευθύνη της ιστορίας, ύφανε τη μορφή του πατέρα της με λεπτότητα, σεβασμό και δύναμη ψυχής.

Το έργο της αποτελεί αποτύπωμα αγάπης και τεκμήριο ιστορικής αλήθειας.

Με την ίδια συγκίνηση ευχαριστούμε την οικογένεια του ήρωα, που κράτησε τη μνήμη ζωντανή με αξιοπρέπεια και φως.
Η στάση τους είναι παράδειγμα για κάθε οικογένεια που κουβαλά μνήμη, απώλεια και περηφάνεια.

Ως Αντιδήμαρχος Παιδείας, Πολιτισμού, Νεολαίας και Εθελοντισμού, πιστεύω πως ένας λαός μεγαλώνει, όταν τιμά τους ανθρώπους που υπηρέτησαν με ήθος την πατρίδα και την ανθρωπιά.

Όταν μεταδίδει στα παιδιά του ιστορίες που γεννούν αρετή, πίστη και ευθύνη.
Το βιβλίο αυτό είναι μάθημα.
Είναι πολιτισμός.
Είναι παρακαταθήκη.

Σήμερα, λοιπόν, τιμούμε έναν χαρακτήρα που έγινε αξία.
Μια ζωή που έγινε σύμβολο.
Μια θυσία που έγινε φως.
Σας ευχαριστώ από καρδιάς που βρίσκεστε εδώ, για να κρατήσουμε όλοι μαζί αυτό το φως αναμμένο.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΟ, ΝΑ ΑΓΑΠΗΘΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ!