Γιώργος Ανδρέου - Σέρρες: "ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΕΙΠΑΝΕ - ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΒΓΑΛΑΝΕ" Το έργο μας τις τιμά και υποκλίνεται στην δημόσια κι ιδιωτική εποποιία
Για τη παράσταση "ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΕΙΠΑΝΕ - ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΒΓΑΛΑΝΕ" αναφέρεται ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ Σερρών Γιώργος Ανδρέου
"ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΕΙΠΑΝΕ - ΜΑΡΙΚΑ ΜΕ ΒΓΑΛΑΝΕ"
Δεν θυμάμαι πια πότε ξεκίνησε μέσα μου να ακούγεται η πρώτη μουσική που οδήγησε στο μουσικό θεατρικό δράμα που γράψαμε μαζί με τον Οδυσσέα Ιωάννου (φίλε, σε ευχαριστώ).
Ναι, το έργο βασίζεται στις ζωές αυτών των δύο εκπληκτικών τραγουδιστριών.
Όχι, δεν είναι "ιστορική" βιογραφία τους (ούτε "αγιογραφία" τους).
Είναι θέατρο με μουσική, μουσική με θέατρο - στην παράδοση πολλών αντίστοιχων έργων που έγραψαν από την δεκαετία του 1960 σημαντικοί δημιουργοί.
Όχι, δεν τηρεί την σύμβαση του "μιούζικαλ", χωρίς να αρνείται ωραία στοιχεία αυτού του είδους.
Περιλαμβάνει πολλά καινούργια τραγούδια (Γιώργος Ανδρέου - Οδυσσέας Ιωάννου) και παρά πολλά αριστουργήματα της παραδοσιακής, σμυρνέικης, ρεμπέτικης και λαϊκής μας μουσικής.
Ερμηνεύουν δύο τραγουδίστριες υπέροχες - η Γιώτα Νέγκα (τι να πει κανείς γι' αυτό το αστέρι) κι η Κορίνα Λεγάκη (από τις σπουδαιότερες, πολυσύνθετες ερμηνεύτριες της νεότερης γενιάς).
Μαζί τους μια καταπληκτική ηθοποιός, η Νικολέτα Καρρά.
Οι τραγουδίστριες λειτουργούν και ως ηθοποιοί - η ηθοποιός λειτουργεί και ως τραγουδίστρια.
Βλέπετε, ο Αστέρης Πελτέκης που σκηνοθέτησε το έργο (ο Αστέρης ο ηγέτης του ΚΘΒΕ, ο διακεκριμένος ηθοποιός και σκηνοθέτης), έχει οργανώσει ένα σύμπαν επί σκηνής πολυσυλλεκτικό, μαγικό και ρεαλιστικό, παραμυθένιο και γήινο. Παίζουμε ζωντανά έξι μουσικοί (Παφρανίδης, Καλαμάρας, Αλμπανούδης, Γαργάλας, Χατζηκωνσταντίνου κι εγώ) - μια παρέα που τα... χώνει!
Συμπαραγωγή από τα Αθηναϊκά θέατρα και το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Δευτερότριτα στο θέατρο - κόσμημα ΕΜΠΑΣΣΥ.
Οι γυναίκες τραγουδίστριες του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα - που στην αρχή τραγουδούσαν πολλά τραγούδια με ανδρικά λόγια, που αντιμετώπισαν χίλια δυο προσβλητικά και υποτιμητικά αλλά που δεν μάσησαν:
Σηκώθηκαν από το "πατάρι" και στάθηκαν στο πάλκο όρθιες.
Χωρίς τον αγώνα και την αγωνία τους δεν θα ήταν το Ελληνικό Τραγούδι αυτό που μάθαμε κι αγαπήσαμε.
Η Παπαγκίκα - η πιο αδικημένη Ελληνίδα τραγουδίστρια κι ίσως η σπουδαιότερη όλων.
Σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα, αφού μετά την καταστροφή της Σμύρνης εγκαταστάθηκε στην Αμερική και ποτέ δεν επέστρεψε στην πατρίδα.
Οι ξένοι μουσικολόγοι την τοποθετούν ανάμεσα στις κορυφαίες ερμηνεύτριες του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα. Γραμμοφώνησε σχεδόν 300 τραγούδια - από παραδοσιακά μέχρι... Σούμπερτ!
Η Νίνου - που λεγόταν Ευαγγελία Αταμιάν κι ήταν Αρμένισα.
Πέρασε σαν μετεωρίτης ολόλαμπρος από το Ελληνικό Τραγούδι, άναψε κι έσβησε μέσα σε μια δεκαετία όλη κι όλη, η "Ελληνίδα" Νίνου που γεννήθηκε στο καράβι από Σμύρνη για Πειραιά το 1922 κι ερμήνευσε με τέχνη αξεπέραστη τα αριστουργήματα που της εμπιστεύθηκαν οι πιο μεγάλοι από τους μεγάλους (Τσιτσάνης, Χιώτης, Παπαϊωάννου...).
"Μαρίκες" υπήρξαν τελικά όλες οι μεγάλες τραγουδίστριες ως τις αρχές του 1960.
Το έργο μας τις τιμά και υποκλίνεται στην δημόσια κι ιδιωτική εποποιία - της τέχνης τους και της ζωής τους.
