Μίκης Θεοδωράκης: 100 χρόνια από τη γέννησή του – Η Ελλάδα που τραγούδησε, πόνεσε & νίκησε μαζί του!

Πώς να χωρέσει σε λέξεις το μεγαλείο ενός ανθρώπου που μετέτρεψε την Ιστορία σε μουσική και τη μουσική σε αγώνα; Στις 2 Σεπτεμβρίου 2021, ο Μίκης Θεοδωράκης πέρασε στην αιωνιότητα. Έφυγε από τη ζωή, αλλά δεν θα φύγει ποτέ από τις καρδιές μας. Δεν ήταν απλώς μουσικοσυνθέτης. Ήταν φαινόμενο. Ήταν φλόγα. Ήταν Ελλάδα.

Ας δούμε τη ζωή του, αυτήν την απίστευτη διαδρομή που σημάδεψε τον πολιτισμό, την πολιτική, την κοινωνία. Τη διαδρομή ενός άντρα που δεν λύγισε ούτε μπροστά σε βασανιστήρια, ούτε μπροστά στην εξορία, ούτε στην απομόνωση. Γιατί μέσα του είχε μια αποστολή: Να ενώνει τους ανθρώπους μέσα από τη μουσική και τον αγώνα.

Από τη Χίο στα πέρατα του κόσμου

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Με ρίζες από τον Γαλατά Χανίων και τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας, μεγάλωσε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, λόγω των μεταθέσεων του πατέρα του. Κάθε τόπος τον ένιωθε δικό του παιδί κι εκείνος φρόντισε να αφήσει κομμάτια του εαυτού του παντού.

Η μουσική ήταν το κάλεσμά του. Σε ηλικία μόλις 17 ετών παρουσίασε το πρώτο του έργο στην Τρίπολη, με τίτλο Κασσιανή. Η αντίσταση απέναντι στον κατακτητή ήρθε σχεδόν ταυτόχρονα: βασανίστηκε από τους Ιταλούς και δεν λύγισε.

Εξορίες, βασανιστήρια και μια ζωή στον αγώνα
Η ένταξή του στην ΕΠΟΝ και τον ΕΛΑΣ, η μάχη στα Δεκεμβριανά, οι εξορίες στην Ικαρία και τη Μακρόνησο, τα βασανιστήρια, η απόπειρα αυτοκτονίας... Όλα αυτά δεν στάθηκαν εμπόδιο. Ήταν σταθμοί σε μια ζωή που ο ίδιος έζησε με θάρρος και αξιοπρέπεια.
Το 1954, με υποτροφία, φεύγει για σπουδές στο Παρίσι, όπου μαθητεύει δίπλα στον Ολιβιέ Μεσιάν. Εκεί γεννιούνται οι πρώτες του διεθνείς συνεργασίες.

Ζορμπάς, Λαμπράκης και παρανομία
Το 1960 επιστρέφει στην Ελλάδα. Μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, αναλαμβάνει πρόεδρος της Νεολαίας Λαμπράκη και σύντομα εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ. Η διεθνής του αναγνώριση έρχεται το 1964 με τη μουσική του για τον Ζορμπά του Μιχάλη Κακογιάννη.
Το 1967 περνάει ξανά στην παρανομία λόγω της Δικτατορίας. Συλλαμβάνεται, φυλακίζεται, βασανίζεται, τίθεται σε κατ’ οίκον περιορισμό. Η απεργία πείνας του κάνει τον γύρο του κόσμου και σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης ζητούν την απελευθέρωσή του.

Η φωνή της Ελλάδας στα πέρατα της γης
Μέσα σε όλα αυτά, η μουσική του δεν σταματά ποτέ. Με τη βοήθεια της Φαραντούρη και της Μερκούρη, τα έργα του ταξιδεύουν στο εξωτερικό και ο ίδιος γίνεται η φωνή της Ελλάδας στην παγκόσμια πολιτιστική σκηνή.

Η μεταπολίτευση τον φέρνει πίσω στην Ελλάδα. Εκλέγεται ξανά βουλευτής και αναλαμβάνει υπουργός Επικρατείας (1990-1992). Όμως ποτέ δεν ξέχασε ότι ήταν, πάνω απ’ όλα, δημιουργός. Γι’ αυτό και συνέχισε τις συναυλίες, τις διαλέξεις, τους κοινωνικούς του αγώνες.

Ειρήνη, αγώνας, Νόμπελ

Το 1983 του απονέμεται το Βραβείο Λένιν για την Ειρήνη. Το 1990 δίνει 36 συναυλίες στην Ευρώπη υπό την αιγίδα της Διεθνούς Αμνηστίας. Πάντα στο πλευρό της Ειρήνης, της Παιδείας, της Οικολογίας, της Συμφιλίωσης των Λαών. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2000 προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης. Έναν χρόνο αργότερα, η Λυσιστράτη του γίνεται ύμνος ενότητας.

Η αγάπη της ζωής του, η οικογένεια και το τέλος
Η Μυρτώ του στάθηκε βράχος. Μαζί από τα νεανικά του χρόνια, απέκτησαν δύο παιδιά, τη Μαργαρίτα και τον Γιώργο. Η Μυρτώ ήταν το στήριγμά του, η μάνατζέρ του, η οικογένεια, το σπίτι του. Μέχρι το τέλος.

Η κληρονομιά που δεν πεθαίνει
Ο Μίκης Θεοδωράκης άφησε πίσω του ένα ανυπέρβλητο έργο. Δεν ήταν μόνο μουσικός. Ήταν ένας άνθρωπος που άλλαξε τον κόσμο γύρω του. Ένας οραματιστής που έκανε την τέχνη του πολιτικό εργαλείο, το όραμά του κίνημα και τη ζωή του σύμβολο. 

via gossip-tv