Ο Μάκης Καλιτσάρης για την κυκλοφοριακή αγωγή και τα τροχαία ατυχήματα
Στην εποχή μας, τα τροχαία ατυχήματα είναι ένα σημαντικό κοινωνικό πρόβλημα.
Συνήθως τα θύματα των τροχαίων ατυχημάτων :
-μένουν σωματικά και ψυχικά τραυματισμένα για όλη τους τη ζωή,
-μένουν χωρίς δουλειά,
-Οι συγγενείς των νεκρών κουβαλάνε μέσα τους την πίκρα από τον ξαφνικό χαμό του αγαπημένου τους προσώπου.
-τρέχουν στα δικαστήρια για να εισπράξουν κάποια χρήματα από τις ασφαλιστικές εταιρίες, χωρίς πάντα το αναμενόμενο αποτέλεσμα.
Το τροχαίο ατύχημα μπορεί ακόμα να προκαλέσει ψυχικά τραύματα και να επηρεάσει τις προσωπικές σχέσεις και την επαγγελματική σταδιοδρομία ενός ανθρώπου.
Συνέπειες θα υπάρχουν, επίσης, για την οικογένεια και τους συγγενείς των θυμάτων, κυρίως με την πρόκληση ψυχολογικών τραυμάτων.
΄Ομως, το κακό δε σταματά εκεί.
Συνεχίζουν να είναι οδυνηρές οι συνέπειες μετά από κάποιο τροχαίο ατύχημα.
– Αγωνιώδεις εφιάλτες, τάσεις αυτοκτονίας, μελαγχολία, απώλεια ή αλλαγή επαγγέλματος, προβλήματα σχέσεων (47% των αναπήρων υπόκεινται σε οικογενειακές αλλαγές), αλλά
και γενικά προβλήματα υγείας είναι το τίμημα που πληρώνουν θύματα, ανάπηροι, συγγενείς.
– Πολλοί δε είναι αυτοί που καταφεύγουν στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά φάρμακα.
Περίπου 60% των συγγενών των θανόντων θυμάτων, 80% των συγγενών αναπήρων θυμάτων και 70% των ίδιων των αναπήρων έχουν αλλάξει επάγγελμα.
Αιτιολόγησαν αυτή την αλλαγή διότι εξαναγκάστηκαν από τις περιστάσεις.
Από αυτούς που έχασαν την εργασία τους περίπου 65%, 33% και 33%,αντίστοιχα, το αποδίδουν σε ψυχολογικούς λόγους,
οι υπόλοιποι σε σωματικούς ή ιατρικούς λόγους.
Σύμφωνα επίσης με έρευνα, οι κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις αντιπροσωπεύουν περίπου τις μισές απ’ όλες τις κακώσεις των σοβαρών τροχαίων ατυχημάτων.
Μόνο το 37% από τα θύματα με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις εκτιμούν ότι έχουν πλήρως αναρρώσει μέσα στα πρώτα τρία χρόνια και μόνο ένα επιπλέον 19% ανάρρωσε μετά από αυτή την περίοδο.
Το υπόλοιπο 44% υποφέρει από μόνιμη νευρολογική ή εγκεφαλική βλάβη.
