Προτάσεις Μυλόπουλου για τη λειψυδρία για το πρόβλημα του νερού στη Μυγδονία.

Στην εκδήλωση – ανοιχτή συζήτηση με θέμα «Πρόβλημα υδροδότησης Δ.Ε. Μυγδονίας» που οργάνωσαν την Τετάρτη 30 Ιούλιου πολίτες της Δημοτικής Ενότητας Μυγδονίας, του Δήμου Ωραιοκάστρου, στην κεντρική πλατεία του οικισμού Δρυμός, συμμετείχε η Περιφερειακή Σύμβουλος της παράταξης «ΑΛΛΑΓΗ στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας» Μαρία Αγγελιδάκη, η οποία και παρουσίασε τις θέσεις της παράταξης για το γενικό πρόβλημα τη λειψυδρίας και για τα προβλήματα της ποιότητας του πόσιμου νερού στην περιοχή.

Η παράταξη είναι πάντοτε κοντά στα προβλήματα των πολιτών και θεωρεί ότι είναι ανήκουστο στην εποχή μας μια ολόκληρη Δημοτική Κοινότητα να ταλανίζεται επί 25 χρόνια παραμένοντας πρακτικά χωρίς πόσιμο νερό καλής ποιότητας, αφού τα νερά της περιοχής έχουν καταστεί ακατάλληλα κυρίως από την έντονη νιτρορύπανση από τις γεωργικές χρήσεις, αλλά και επειδή έχει μείνει χωρίς συντήρηση το απαρχαιωμένο δίκτυο ύδρευσης.

Όπως σημείωσε χαρακτηριστικά η κ. Αγγελιδάκη: «Το νερό είναι δικαίωμα. Δεν είναι προϊόν, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δημόσιο αγαθό, και ως τέτοιο πρέπει να προστατεύεται, να διανέμεται δίκαια και να διασφαλίζεται για όλους. Η λειψυδρία δεν οφείλεται στην τιμή του νερού. Οφείλεται στην απουσία πολιτικής βούλησης για διαχείριση των Κοινών Αγαθών. (…) ελάχιστα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης κατευθύνθηκαν σε έργα προσαρμογής στην κλιματική κρίση. Όμως η πραγματικότητα δεν περιμένει. Η ΠΚΜ οφείλει να αναλάβει ευθύνη και δράση. Για το νερό, για τους ανθρώπους, για το μέλλον».

Ο επικεφαλής της παράταξης, Καθηγητής ΑΠΘ, Γιάννης Μυλόπουλος, δήλωσε σχετικά:

«Η διοίκηση της Περιφέρειας Κ. Μακεδονίας είναι απούσα από τα μεγάλα προβλήματα της περιφέρειας.

Στις επανειλημμένες ερωτήσεις μας για τη λειψυδρία και στις επίμονες προτάσεις μας για εφαρμογή πολιτικής προσαρμογής στις νέες δυσμενείς συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, δηλώνει συστηματικά αναρμόδια και δείχνει συνεχώς ως υπεύθυνο το κράτος.

Όμως τα προβλήματα της διαχείρισης του νερού λύνονται τοπικά και αποκεντρωμένα, στο επίπεδο της λεκάνης απορροής. Και όχι κεντρικά και συγκεντρωτικά, όπως εξήγγειλε ο πρωθυπουργός».

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της τοποθέτησης της Μαρίας Αγγελιδάκη:

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,

Στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, το νερό — το πιο πολύτιμο αγαθό — λείπει. Λείπει από δεκάδες περιοχές που έρχονται καθημερινά αντιμέτωπες με τη σκληρή πραγματικότητα της λειψυδρίας, με χωριά, όπως το Μελισσοχώρι, ο Δρυμός, η Λητή , να μένουν χωρίς πόσιμο νερό, ακόμα και μέσα στον καύσωνα.

Αυτή η κατάσταση μετρά περίπου 25 χρόνια αλλά κανένας δεν έχει δώσει λύση. Η υδροδότηση των χωριών γίνεται αποκλειστικά από γεωτρήσεις οι οποίες βγάζουν νερά με νιτρικά άλατα. Εκτός από οδηγίες για την εξοικονόμηση του νερού έχουν δρομολογηθεί τρία έργα από την πλευρά του Δήμου που δεν έχουν ολοκληρωθεί.

Το πρώτο είναι ένα έργο ενοποίησης των δικτύων ύδρευσης στα τρία χωρία, το δεύτερο αφορά μια μεγάλη μονάδα καθαρισμού και το τρίτο έργο είναι η αντικατάσταση του εσωτερικού παλιού δικτύου ύδρευσης σε Δρυμό, Λητή και μικρό τμήμα Μελισσοχωρίου.

Θα σας παρουσιάσω αναλυτικά τις προτάσεις, που έχουν ως βασική προϋπόθεση τη συνεργασία κράτους και περιφερειακής αυτοδιοίκησης, προκειμένου να υπάρξει αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της μεγάλης απειλής. Με δεδομένες τις δυσμενείς συνθήκες ανομβρίας και ξηρασίας που επιφέρει η κλιματική κρίση, οι προτάσεις μας αναπτύσσονται ως εξης:

1. Άμεση πολιτική εξοικονόμησης νερού στις χρήσεις

Είναι αναγκαία η εφαρμογή σειράς άμεσων μέτρων και έργων για τη μείωση των απωλειών και διαρροών νερού στα υδραυλικά δίκτυα.

Ιδιαίτερη έμφαση πρέπει να δοθεί στον αγροτικό τομέα, που καταναλώνει το 85% του νερού ετησίως. Προτείνουμε:

• Εκσυγχρονισμό των αρδευτικών δικτύων, σε συνεργασία με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, ώστε να μειωθούν οι απώλειες που φτάνουν το 40 – 50%.
• Αναβάθμιση των δικτύων μεταφοράς και εισαγωγή σύγχρονων τεχνικών μικροάρδευσης, τοπικής άρδευσης και άρδευσης με σταγόνες.
• Παρεμβάσεις και στα δίκτυα ύδρευσης, σε συνεργασία με την ΕΥΑΘ και τις ΔΕΥΑ,

Αν και αυτές οι παρεμβάσεις ίσως αρχικά θεωρηθούν δαπανηρές, το όφελος σε διαθέσιμο νερό, αλλά και το αναπτυξιακό κόστος που θα φέρει η λειψυδρία στο μέλλον, καθιστούν αυτές τις επενδύσεις απολύτως συμφέρουσες.

2. Αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου – Βιώσιμη χρήση νερού

Σε μακροχρόνιο ορίζοντα, η εξοικονόμηση νερού θα έρθει μέσα από ριζική αναθεώρηση του σημερινού αναπτυξιακού μοντέλου.

Η Κεντρική Μακεδονία δεν αντέχει άλλο την αγροτική ανάπτυξη υδροβόρων καλλιεργειών (βαμβάκι, καλαμπόκι, ρύζι).

Η βιώσιμη ανάπτυξη στηρίζεται στη φέρουσα ικανότητα της φύσης και στα πραγματικά διαθέσιμα υδατικά αποθέματα.

Προτείνουμε:

• Σταδιακή αντικατάσταση των υδροβόρων καλλιεργειών με παραδοσιακές ελληνικές που είναι προσαρμοσμένες στο κλίμα και τα νερά της περιοχής.

3. Εκσυγχρονισμός υδραυλικών έργων

Προτείνουμε τον σχεδιασμό και κατασκευή έργων πολλαπλού σκοπού — δηλαδή έργων που να εξυπηρετούν ταυτόχρονα ύδρευση, άρδευση και παραγωγή ενέργειας.

Χρειαζόμαστε:

• Έργα εκταμίευσης, συλλογής και αποθήκευσης νερού, προσαρμοσμένα στις νέες συνθήκες που δημιουργεί η κλιματική κρίση.

Το νερό είναι δικαίωμα. Δεν είναι προϊόν, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι δημόσιο αγαθό, και ως τέτοιο πρέπει να προστατεύεται, να διανέμεται δίκαια και να διασφαλίζεται για όλους. Η λειψυδρία δεν οφείλεται στην τιμή του νερού. Οφείλεται στην απουσία πολιτικής βούλησης για διαχείριση των Κοινών Αγαθών. Το πρόβλημα δεν είναι φυσικό. Είναι βαθιά πολιτικό. Η κλιματική αλλαγή είναι ανθρωπογενής. Άρα, και η αντιμετώπισή της είναι ανθρώπινη ευθύνη. Δεν φταίει η ανομβρία. Φταίει το γεγονός ότι εδώ και χρόνια ξεπερνούμε τη φέρουσα ικανότητα των περιοχών – με υδροβόρες καλλιέργειες, φθαρμένα δίκτυα και έλλειψη σχεδιασμού. Και την ίδια στιγμή, ελάχιστα χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης κατευθύνθηκαν σε έργα προσαρμογής στην κλιματική κρίση. Όμως η πραγματικότητα δεν περιμένει. Η ΠΚΜ οφείλει να αναλάβει ευθύνη και δράση. Για το νερό, για τους ανθρώπους, για το μέλλον.