Δίδυμα φεγγάρια της Ντίνας Παπαγγέλου – Χατζησπύρογλου

Συντρόφια, γεια χαρά σας!

Φοβάμαι ότι έχω καταντήσει βαρετή με τη στήλη μου. Ίσως, είναι συνετό να εγκαταλείψω τη φιλοξενία. Είναι κουραστικό ν’ αναμασώ τα ίδια και τα ίδια (και μάλιστα χωρίς δόντια στα πλαϊνά…). Μην εισπράξω από σας ό,τι έπραξα η ίδια με την τηλεόραση: την ανοίγω μόνο για τρεις σειρές (γη της ελιάς, το σόι, καφέ της χαράς) και για μουσικά προγράμματα. Α΄ και για τον καιρό ο πρήχτης ο συγκάτοικός μου, να ενημερωθεί μπας και στο πρωινό του περπάτημα ψιχαλίζει. Λες και έχουμε να μαζέψουμε τελάρα με καπνά.

Λοιπόν, τα θέματα της πολιτικής επικαιρότητας στη χώρα μ’ αφήνουν αδιάφορη πλέον. Οπότε, που να σας πάω; Ποιον να κρεμάσω στα μανταλάκια; Εύρηκα: το συγκάτοικο της τρέλας μου και την αφεντιά μου εν ονόματι της ισότητας. Διότι εγώ, όπως έλεγε ο πεθερός μου, ντημοκράτης γεννήτηκα, ντημοκράτης τα πετάω, ολούμ’.

Ακούστε, λοιπόν, κάποια στοιχεία συμπεριφοράς του συγκατοίκου.

Τι κάνει ο δόλιος; Ζυγίζεται καθημερινά. Αρχίζει την κλάψα, αν διαπιστωθεί πως πήρε κάνα γραμμάριο βάρους. Τον ταΐζω υγιεινά: όσπρια, λαχανικά, φρούτα, μία φορά τη βδομάδα κρέας ή κοτόπουλο ή ψάρια. Συν χαλβά σιμιγδαλένιο απ’ τα χέρια μου. Τελειώνω το φαΐ μου (διπλάσιο σε ποσότητα) σε κάποια λεπτά.

Ο τύπος αργά – αργά σ’ ένα εικοσάλεπτο. Του λέω, ενώ ο ίδιος τρώει το χαλβά με το χαβά του, βγαίνω στο μπαλκόνι για τσιγάρο. Ο μίστερ γκρινιάρης, μου την πέφτει, με κλαψιάρικο ρεφρέν: τι καπνίζεις, ρε, αν πάθεις κάτι, τι θα γίνω εγώ; Τα παίρνω στο κρανίο κι αρχίζω τον εξάψαλμο. Εσύ, ρε μάγκα, κάνεις ό,τι γουστάρεις. Πίνεις το ουζάκι σου (να σου ανοίξει η όρεξη λες, τη μπύρα, έστω άνευ, τους καφέδες σου σε καφετέρια με 4 – 5 τσιγάρα.

Η αφεντιά μου με 14 – 15. Διότι η ζωή μου όλη είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω. (γεια σου Καζαντζίδη μου!).
Μου αντιμιλά ως εξής: για το καλό σου «μαμάκα» μου σε μαλώνω. Η σκανδαλώδης προσφώνηση (μαμάκα …) με προκαλεί να τον μπατσαρίσω. Ως … μαμά. Η σύζυγος του γάλλου Μακρόν που του … χάρισε ένα χαστούκι – και μάλιστα δημόσια – είναι πιο … δυναμική;

Όχι, όχι, ρε φίλε, δεν πάω κόντρα στη διαπαιδαγώγησή μου για ντιπ χαζομάρες. Αφού κατά βάθος και πλάτος αλληλονοιαζόμαστε. Έκαστος με τον τρόπο του.

Ας του αφιερώσω του αγοριού μου, κλείνοντας, Μητροπάνο, «πως να γλυτώσει, μάτια μου, ο ένας απ’ τον άλλο, τώρα που μοιάζουμε σα δίδυμα φεγγάρια»;